آقای روحانی در این انتخابات شما نزدیک ترین صدا به “فریاد”های مارا داشتید .ما به شما رای دادیم نه برای آن که فقط ریاست قوه ی مجریه ی کشور را بر عهده بگیرید،این قوه هیچ وقت بی رئیس نمی ماند ،ما به شما رای دادیم که”رئیس جمهور ایران” باشید، بودند کسانی که رئیس این قوه بودند و اما رئیس جمهور نه.
اقای روحانی وقتی گفتید”روحانی تمام آبرو و زندگی اش را فدای شما خواهد کرد” دل های زیادی به شما گرم شد ،ما شمارا برای پیگیری مطالباتمان انتخاب کردیم ، “به تدبیر شما برای اصلاح امور دل بستیم ” و حالا در لباس”منتقد منصف” در کنار شما خواهیم بود و امیدواریم که شما از تمام تلاشتان را برای محقق شدن مطالبات میلیون ها ایرانی استفاده کنید
آقای روحانی شما با قول هایتان قلب ناامید مارا اُمیدوار کردید و امیدوارم بدانید که اگر ناامید شویم دیگر چیزی نمی تواند مارا امیدوار کند،ما با امید به شما و تفکر شما رای دادیم .
آقای روحانی ملت ایران به شعار های پول و یارانه نه گفتند ،حال وظیفه ی شماست که برای اصلاح این اقتصاد مریض تلاش کنید .
اسم شما از صندوق های استان هایی بیرون آمد که فقر شدید و کمبود امکانات رفاهی ،زندگی را بر آنان سخت کرده است ،شما برای آنان وکیل هستید و باید برای بهبود وضع زندگی آنان عرق بریزید.شما باید برای جوانانی که برای ساختن ایران نیازمند شغل هستند ،اشتغالزایی کنید.
رئیس جمهور محترم،اعتلای ایران در جهان آرزوی ماست، ما به دیپلماسی شما برای این آرزو رای دادیم ، آرزویمان را براورده کنید.
آقای روحانی ، تهدیدات زیست محیطی زودتر از هر دشمن دیگری این کشور را نابود خواهد کرد، بی آبی در تمام کشور ،خشک شدن دریاچه ها و تالاب ها علی الخصوص دریاچه ی ارومیه ، ریزگرد ها،آلودگی شهر های بزرگ و … جان ایرانیان را نشانه رفته است ،جانمان را نجات دهید.
آقای رئیس جمهور،شما از امید می گویید ،دانشجو امید این کشور است و دانشگاه ریشه این امید است،نگدارید تیشه ای این ریشه را قطع کند.آقای روحانی ما از شما میخواهیم “وزارت علوم راه فرجی دانا هارا ادامه دهد”
آقای روحانی ،گفتید برای رفع انزوای ایران تلاش می کنید ،از شما خواهش میکنم برای رفع انزوای زنان در ایران بکوشید ،خواهر من همانند من حق دارد وزیری از جنس خود ببیند ،خواهر من حق و حقوقی برابر من دارد ،ما به وکیل رای دادیم ،برای این برابری بکوشید.
آقای روحانی،حمایت شما از اهالی فرهنگ را در دولت قبل تحسین میکنیم و امیدوارم هنوز هوای این قشر لطیف را داشته باشید ،
آقای روحانی آزادی واژه ی مقدسی است،تنها یک کلام میگویم در مورد “آزادی گفتن هایتان” به شما اعتماد کردیم ،شیشه ی اعتماد مارا نشکنید.
دلی به شما گرم شده است از ته این دل به شما میگویم:
” ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی عیش بی یار مهیا نشود،یار کجاست؟”